Podsumowanie

Dla każdego z nas ten rok szkolny był szczególny. Większą jego część spędziliśmy w domach, ucząc się zdalnie. Po powrocie do stacjonarnego nauczania musieliśmy na nowo przyzwyczaić się do szkoły, codziennych obowiązków, nauczycieli, a przede wszystkim do siebie. Wielu z nas obawiało się powrotu. Niepewność i lęk  brały górę nawet nad radością z powrotu do dobrze nam przecieżznanych szkolnych murów. Szybko jednak okazało się, że nasz niepokój był zupełnie bezpodstawny i niepotrzebny. Nauczyciele okazali się wyrozumiali i nie męczyli nas zanadto powtórkami, klasówkami i pytywaniami z ostatnich tematów. Nawet jeśli się to zdarzało, nie wywoływało to tak wielkiego stresu, jak w trakcie zwykłej nauki, jaką dotychczas znaliśmy. A poza tym, my też wiedzieliśmy, że każdy dzień spędzony teraz w szkole, jest bardzo cenny. Chcieliśmy jeszcze się czegoś nauczyć no i pobyć ze sobą, nawet na lekcjach. Pracowaliśmy więc do ostatniej chwili, nawet po wystawieniu ocen.

Na języku polskim na przykład powtarzaliśmy wiadomości o dwóch lekturach klasy szóstej: „Szatanie z siódmej klasy” K. Makuszyńskiego i „W pustyni i w puszczy” H. Sienkiewicza. Robiliśmy to w innej formie niż zwykle. Pracowaliśmy w grupach, których zadaniem było wykonanie lapbooków, czyli takich mini albumów, w których znajdowały się najważniejsze informacje o tych powieściach oraz ich autorach. Tak więc musieliśmy przypomnieć sobie bohaterów utworów, miejsca i czas wydarzeń oraz przebieg akcji. Ponadto robiliśmy jeszcze quizy na temat lektury, a niektórzy także memy i krótkie komiksy. Zebrane informacje zapisane były nie tylko tradycyjnie na kartce, ale w różnych formach, np. książeczki, koperty, z której wyciągało się wiadomości, harmonijki, składanek wykonanych z różnych figur geometrycznych (np. sześciokątów). Większości z nas ta metoda pracy bardzo się podobała, a poza tym mieliśmy znowu okazję ze sobą współpracować. Przewodniczący grupy dbał o to, by każdy jej członek miał do wykonania jakieś zadanie. Potem sprawdzał, co zrobiliśmy. Wszyscy musieliśmy pracować. Tak się zaangażowaliśmy w robienie lapbooków, że nieważne było, iż nie otrzymamy już za nie ocen, a pewnie byłyby dobre. Ważne, że czegoś nowego się nauczyliśmy. O naszym zaangażowaniu niech świadczą zamieszczone poniżej zdjęcia.

Uczniowie klasy VI ”a” i VI „c”
wraz z nauczycielką języka polskiego