Nadszedł czas nieuchronnych pożegnań. Czas nie stoi w miejscu, a pędzi jak szalony przed siebie. I już możesz nie spotkać tych, których minąłeś/ minęłaś, z kim Ci przez chwilę było po drodze. Nasz wspólny czas już się skończył, czas nauki, wspólnych wypraw, rozmów ciekawych, często zabawnych, chwil poważnych, nieraz smutnych, czas pierwszych poważnych przyjaźni, które oby przetrwały. Ten czas, który spędziłeś/-aś u Sienkiewicza, już się skończył. Przed tobą nowa, ekscytująca droga, może czasem wyboista i pełna zakrętów, ale to Twoja droga. Idź nią śmiało i wytrwale- spełniać swoje marzenia.
Nam, nauczycielom, będzie Was brakowało. Wspomnijcie nas czasem, trochę z uśmiechem, trochę z łezką w oku. I odwiedzajcie, by po prostu porozmawiać, podzielić się Waszym życiem, myślą, sobą...